Yeni bir araştırma bu tür aşırı romantik filmlerin gerçek hayattaki ilişkileri güçlendirmeye yardımcı olduğunu ortaya koyuyor. Rochester Üniversitesi'nin yapmış olduğu bir çalışma "Steel Magnolias" ve "Love Story" gibi filmleri izleyip, bu filmlerde ortaya çıkan sorunlar hakkında konuşan çiftler arasında boşanma veya ayrılmanın kontrol grubundaki çiftlerden daha az olduğunu saptadı. İlginç bir şekilde "Love Story" filmini izlemek, çiftleri bir arada tutmak için terapist yönetiminde yapılan diğer iki yoğun metot kadar etkili oldu: Çiftlerin sorunları çözmek için kullandığı spesifik bir iletişim biçimine odaklanan "PREP" metodu ve danışan çiftler arasında empati ve razı olma üzerine yoğunlaşan "CARE" metodu.
Araştırmacılar ise çiftlerin yoğun bir danışma olmaksızın etkileşim içinde olmasına izin veren üçüncü bir metot istedi. Çiftlere beş film izlemelerini ve sonrasında rehber eşliğinde yapılan görüşmelere katılmalarını sağlayarak, filmin ilişkiye müdahale ettiği fikrine ulaştılar. Çiftlere kendi ilişkilerindeki iniş ve çıkışları gösteren filmleri seçtiler. Dördüncü grup yani kontrol grubu hiçbir danışma hizmeti almadı ve gruba kendi kendine yardım ödevleri verilmedi. Araştırmacıları şaşırtan şey film müdahalesinin boşanma ve ayrılıkları azaltmada diğer iki terapi metodu kadar işe yaradığını görmek oldu.
Çalışmadaki 174 çift arasında, üç yıl sonra evlilik danışmanlığı hizmeti alan veya film müdahalesine tabi tutulanların boşanma ve ayrılma oranı kontrol grubundakilere kıyasla yarı yarıya oldu. Boşanma ve ayrılma oranı, kontrol grubunda yüzde 24 iken, müdahale edilen gruplarda yüzde 11 idi. Bulgular, Klinik ve Danışmanlık Psikolojisi dergisinin Aralık sayısında yayınlandı. Çalışmanın başyazarı Ronald D. Rogge, bir süredir filmlerin farklı ilişkilerdeki müdahalesinin etkilerini araştırmak için çiftlerle çalışıyor. Knoxville'de öğrenci olan 27 yaşındaki Megan Clifton erkek arkadaşıyla iki yıldır birlikte yaşıyor. Clifton "harika bir iletişimlerinin" olduğunu ancak film terapisi seçeneğini tercih ettiğini söylüyor. "Date Night" filmini izlerken, kocanın çekmece ve dolap kapılarını kapatmayı beceremediği sahnede çift, bir hayli güldü. Clifton, "Filmi izlerken, 'İşte bu sensin!' dedim, komikti. Sonuçta ikimiz de güldük ve bu durum sorunlarımıza esprili bir şekilde bakabilmemize yardım etti" diyor. İlerideki araştırmaların film metodunu geçerli bir metot haline getirmesi gerekiyor. Çalışmanın bir eksiği kontrol grubunun rastgele seçilmiş olmaması. Ancak film metodunun değeri anlayan Dr. Rogge "Her filmden sonra yapılan görüşmelerin yoğunluğu ve çiftlerin bu görüşmelerde ortaya koyduğu çaba, vakit ve içe bakışın ilişkinin ileride ne kadar iyiye gidebileceğine dair öngörü sunacağına inanıyorum" diyor.
TARA PARKER-POPE
